Grupa Rondo je nastala tamo negdje krajem 70-tih promjenom imena tadašnje mostarske grupe Most, koja je do tada imala jedan veliki hit u bivsoj Jugi, “Plave oči”, kompozitora Mirka Mestrovića (između ostalih komponovao i za Seida Memića Vajtu, Hanku Paldum, Tomu Zdravkovića i još neke druge manje poznate pjevače). Taj hit je pjevao Vedran Vegar. “Namirisavši” da bi se tu mogao napraviti dobar biznis, grupu pod svoje “skute” uzima veliki “maher”, kompozitor i menadžer iz Sarajeva, Nikola Borota Radovan. On dovodi novog pjevača iz Sarajeva (Mile Zovko) i ime grupe “Most” mijenja u “Rondo” (jer mu je “Most” zvučalo previše lokalno, pošto se grupa nazvala po mostarskom Starom mostu). Rondo je poznati dio Mostara, a takodje i muzički oblik klasične muzike, tako da je, po mišljenju Borote, to zvučalo komercijalnije.

Marko Govorčin:

Uglavnom, ta postava grupe Rondo imala je jedan osrednji hit, “Zar već nije vrijeme”, kompozitor takodje Mirko Mestrović, koji je da spomenem, cijelo to vrijeme svirao klavijature u grupi. Sve je ostalo na tome. Nakon toga u grupu dolazi Željko Samardžić koji zajedno sa Mestrovićem okuplja potpuno novu grupu, a postava grupe Rondo od maja 1982. glasi: Željko Samardžić – vokal, Mirko Mestrović – kompozitor, klavijature i vokal, Neno Ereš – sax, percussions, Emir Mehić – el. gitara, Adis Drljević – bubnjevi, te moja malenkost, Marko Govorčin – bas gitara i vokal. U tom periodu sviramo po svim boljim hotelima Mostara i okoline (hoteli “Mostar”, “Ruža”, “Neretva” itd). 1984. godine idemo na poznati festival u Sarajevu, “Vaš šlager sezone”, sa pjesmom Mirka Mestrovića “Imena nisu važna”. U velikoj dvorani “Zetra” osvajamo četvrto mjesto, iza Olivera Dragojevića, Nede Ukraden i Kemala Montena. Pjesma je bila odlično primljena od sarajevske publike i zadržala se prilicno dugo na top listama nekih radio stanica bivse Juge.

Za jednu nepoznatu grupu iz muzičke provincije, jer Mostar je, ruku na srce, tada to i bio, bio je to veliki uspjeh, tako da smo dobili pravo da sljedeće, 1985. godine, uz Jasnu Gospić, predstavljamo BiH na takmičenju za Pjesmu Evrovizije u Skopju. Izveli smo pjesmu Mirka Mestrovića “Linda”, za koju je aranžman napisao Fadil Redžić, bas gitarista grupe Indexi, a snimio je Plesni orkestar RTV Sarajevo. Tim orkestrom u Skopju je dirigovao maestro Esad Arnautalić, koji nam je cijelo vrijeme pružao ogromnu podršku i snagu da istrajemo, iako smo mi čuli i mirisalo je da je pobjeda vec gotova stvar. Naime, po političkoj liniji bilo je govorkanja da trebaju pobijediti Izolda Barudžija i Vlado Kalember sa osrednjom pjesmicom “Ćao amore”. Na kraju je tako i bilo, a kakav je bio plasman njih dvoje na Evroviziji, već je svima poznato (zadnje mjesto).

Mi smo u Skopju osvojili “solidno” 10. mjesto, a s obzirom na izvanrednu interpretaciju Željka Samardžića i na veoma dobar utisak kod skopske publike, dobili smo priliku da sljedeće, 1986. godine, idemo na festival u Opatiji. Imali smo ponovo odličnu pjesmu Mirka Mestrovića, “Sve zbog jednog pogleda”, međutim, Željku je tada, na žalost, “puklo” grlo i morao je na hitnu operaciju u Beograd, na VMA, tako da je naša, uspješno započeta jugoslavenska karijera bila relativno brzo završena. Uglavnom, u međuvremenu smo uspjeli da snimimo jednu LP ploču koja se po našem prvom hitu zvala “Imena nisu važna”. Ploča je 1984. godine izdata za sarajevski Diskoton u, za nas kao grupu na početku, fantastičnih – 10,000 primjeraka. Sve pjesme je komponovao Mirko Mestrović, aranžmane smo radili svi zajedno, a interesantno je pomenuti da smo tu ploču kao uopšte prva grupa snimili u tadašnjem novom, velikom studiju 1 RTV Sarajevo gdje je kasnije svoju ploču “Uspavanka za Radmilu M” snimalo i Bijelo dugme. Producent nam je bio Senad Galijasevć (nekadašnji Senad od Bosne, odnosno Senna M).

Evo i naslova pjesama sa albuma grupe Rondo (“Imena nisu važna”) – prema redoslijedu: 1. Imena nisu važna, 2. Dolazim, 3. Dijana, 4. Ružan san, 5. Gdje si sad, 6. Još samo posljednju noć, 7. Linda, 8. Ne idi kod nje, 9. Potrebna si meni, 10. Šta radiš sad, 11. Pronađi me.

Nakon te ploče snimili smo jednosatnu emisiju sa svim pjesmama za RTV Sarajevo. Ta emisija je bila emitovana u “udarnom” terminu, u subotu u 20:00 sati, ali na drugom programu, tako da je odjek bio skoro nikakav.

Uglavnom, nakon operacije grla, Željko je još neko vrijeme pjevao s nama, većinom “komercijalu” po hotelima, a zatim smo se početkom 1987. godine razišli zbog ličnih nesuglasica. Mi smo svirali još oko godinu dana u postavi sa violinistom Nedeljkom Kovačevićem, a Željko Samardžic je započeo samostalnu karijeru. Željko je snimio himnu fudbalskog kluba Velež, “Rođeni, rođeni”, koju je komponovao Kemal Monteno. Snimio je i dva CD-a sa takozvanom mješavinom folka i pop muzike. Par pjesama mu je napravio i Kemal Monteno (“Jednom kad nam dođu sijede” i “Zagrli me, poljubi me”), a na jednom CD-u je bio i kasniji hit u interpretaciji pokojnog Fadila Toskića, “Puče grom u srcu mom”. Jednu od pjesama Željko je otpjevao u duetu sa Jasnom Gospić (“Ljubim ti te okice zelene”), a jednu mu je komponovao i pokojni doktor Dženan Salković (“Zasviraj druže”). Nekoliko pjesama mu je napisao stari saradnik – Mirko Metrović. Početkom rata u BiH, Željko odlazi u Beograd, a sve ostalo je manje više poznato.