Rođen Meša Selimović

26. aprila 1910. godine, u Tuzli je rođen Meša Selimović. Jedan od najvećih bosanskohercegovačkih pisaca, u rodnom gradu završio je osnovnu školu i gimnaziju. 1930. godine upisao se na studijsku grupu srpskohrvatski jezik i jugoslovenska književnost Filozofskog fakulteta u Beogradu. Diplomirao je 1934. godine.

Biran je za predsjednika Saveza književnika Jugoslavije, bio je počasni doktor Sarajevskog univerziteta (1971), redovni član ANUBiH i SANU. Dobitnik je brojnih nagrada od kojih su najznačajnije NIN-ova nagrada (1967), GORANOVA nagrada (1967), Njegoševa nagrada (1967), potom Dvadesetsedmojulska SRBiH, nagrada AVNOJ-a, itd.

Meša Selimović je zasigurno među najvećim bosanskohercegovačkim piscima. Ono što nije sporno je status Selimovića kao velikog pisca ranga europskoga klasika, a taj se status temelji ponjaviše na njegova dva romana, “Derviš i smrt” i “Tvrđava”. Pisac se poziva na središnju evropsku narativnu tradiciju, napose Dostojevskog, kao i na opću struju književnog modernizma 20. vijeka. No, nošen temperamentalnim značajkama i osebujnom stvaralačkom vizijom, Selimović je stvorio vlastiti izraz koji se ne može jednoznačno svrstati ni u koju školničku kategoriju.

Najpoznatija Selimovićeva djela su: “Derviš i smrt”, “Tvrđava”, “Tišine”, “Sjećanja”, itd.
Meša Selimović je umro 11. jula 1982. godine u Beogradu.

Održano treće zasjedanje ZAVNOBIH-a

26. aprila 1945. godine, nakon ulaska partizanskih trupa u Sarajevo, sazvano je i održano treće zasjedanje ZAVNOBiH-a, koje je bilo posljednje ratno i uopšte posljednje zasjedanje ovog tijela. Državna struktura federalne Bosne i Hercegovine zaokružena je na Trećem zasjedanju ZAVNOBiH-a. Tada je, najprije, odobren rad Predsjedništva ZAVNOBiH-a između dva zasjedanja, a zatim se ZAVNOBiH konstituisao u Privremenu Narodnu skupštinu Bosne i Hercegovine. Tom prilikom je donesen Zakon o Narodnoj vladi Bosne i Hercegovine.

Treba napomenuti da su održana ukupno tri zasjedanja ZAVNOBIH-a, i to: prvo u Mrkonjić Gradu 25. novembra 1943. g. (sada Dan državnosti Bosne i Hercegovine), drugo u Sanskom Mostu 30. juna 1944. g., treće i posljednje u Sarajevu 26. aprila 1945. godine. Na prvom zasjedanju, ZAVNOBiH je formalno konstituisan kao opštepolitičko predstavništvo Narodno-oslobodilačkog pokreta (NOP) Bosne i Hercegovine, ali je u stvarnosti i praksi djelovao kao njen najviši organ vlasti. Na drugom zasjedanju je 1. jula 1944. godine donesena deklaracija o pravima građana u BiH u kojoj stoji:

“U plamenu pravednog oslobodilačkog rata iskiva se bratstvo Srba, Muslimana i Hrvata, i time se udara siguran temelj slobodne i zbratimljene BiH, ravnopravne federalne jedinice u Demokratskoj federativnoj Jugoslaviji. Prvi put u historiji Srbi, Muslimani i Hrvati Bosne i Hercegovine, ujedinjeni u Narodno-oslobodilačkom pokretu, stupili su na isti put, počeli da izgrađuju svoj zajednički dom, u čije su temelje uzidane kosti njihovih najboljih sinova. Prvi put u historiji oni su postali kovači svoje sudbine, čvrsto riješeni da jednom zauvijek sahrane vijekovnu mračnu i tešku prošlost i da izgrade državnu zajednicu u kojoj će živjeti u ravnopravnosti, slobodi, miru i blagostanju.”

Poginuo Arif Pašalić – komandant 4. korpusa ARBiH

Arif Pašalić (31. august 1943. g. – 26. april 1998. g.) je bio general Armije Republike Bosne i Hercegovine i Vojske Federacije Bosne i Hercegovine. Pašalić je poznat kao ratni komadant 4. korpusa Armije BiH.

Arif Pašalić je rođen u mjestu Janjići kod Zenice od oca Rasima i majke Dulbe. Bio je bivši aktivni oficir Jugoslovenske Narodne Armije. Završio je Vojnu podoficirsku školu, a zatim vojnu akademiju u Zadru, te je poslije kratkog službovanja u Zagrebu postavljen na dužnost komandira baterije u 200 divizionu u Bihaću gdje je napredovao do čina majora i funkcije operativnonastavnog oficira 200 vazduhoplovne baze u Bihaću. Nakon toga premješten je u garnizon Mostar 171 vazduhoplovnu bazu gdje je napredovao do čina potpukovnika i funkcije načelnika štaba 171 vazduhoplovne baze. Komandno štabnu akademiju završava u Beogradu. U JNA je važio kao jedan od perspektivnih oficira, a imajući u vidu da je završio i školu Narodne odbrane važio je za jednog od obrazovanijih oficira u JNA. Visoku školu završio je 1967. g., a 1979. g. dvogodišnju školu za komandni kadar u Beogradu. JNA ga postavlja po cijeloj bivšoj Jugoslaviji od Niša preko Vranja do Skoplja, Zagreba i mnogih mjesta u BiH. Arif Pašalić je napustio JNA u martu 1992. g. u činu potpukovnika.

U aprilu 1992. godine Arif Pašalić dolazi u Mostar gdje se stavlja na raspolaganje lokalne Teritorijalne odbrane. Odmah se uključuje u borbe protiv srpskog agresora. 1992. g. formira Samostalni bataljon odbrane Mostara. 17. novembra 1992. godine formira 4. Korpus Armije BiH i postaje njegov prvi komandant. U toj funkciji ostaje sve do novembra 1993. godine. Postaje general u Armiji Republike Bosne i Hercegovine.

Oko 21:00 sat, 26. aprila 1998 godine, Arif Pašalić je poginuo u teškoj saobraćajnoj nesreći na magistralnom putu M-17 Mostar-Sarajevo, u naselju Drežnica. Trostruki udes se desio kada je general Pašalić iz Mostara putovao prema Sarajevu sa suprugom. U sudaru su učestvovali Pašalićev džip, putničko auto i kamion. Ovdje se mora napomenuti da se udes desio pod veoma sumnjivim okolnostima poslije njegovog svjedočenja u Haškom tribunalu, gdje je počeo objašnjavati cijelu situaciju na Mostarskom ratištu. Na ponovno svjedočenje nije se pojavio jer je nastradao, a poznata je registracija vozila učesnika u udesu, samo imena vlasnika i ljudi u udesu ostali su u tajnosti Mostarske policije. U ovom udesu bitno je spomenuti da su bili i očevici udesa, te da mu je supruga Hafiza preživjela udes i ona se nalazila u kobnom automobilu Opel Frontera.

Arif Pašalić je ukopan 30. aprila 1998. g. na mezarju Šehitluci u Mostaru.